မခံခ်င္စိတ္

စကၤာပူကုိသြားျပီး ပညာသင္ေနတဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္က အင္တာနက္ကေန ေလွ်ာက္ထားခ်င္လုိ႔ပါ ဆုိတာနဲ႔ သြားျပီး နားေထာင္လုိက္ပါတယ္။

သူ႔နားမွာ အကုသိုလ္ေတြမ်ားေနလုိ႔တဲ့၊ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ဆုိေတာ့ သူဟာ စာေမးပြဲေျဖခါနီးရက္ေတြမွာ သက္သက္လြတ္လည္း စားတယ္၊ ပုတီးလည္း စိတ္တယ္၊ ဒါနဲ႔ေတာင္ စာေမးပြဲ ေျဖတဲ့အခါ သူနဲ႔အတူ ေျဖသူေတြက ဂုဏ္ထူးေတြ နဲ႔ေအာင္ၾကျပီး သူ႔မွာေတာ့ တစ္ဘာသာေတာင္ ထပ္ျပီး ေျဖရဦးမွာတဲ့။

ဒါေၾကာင့္ ေဂဇက္ၾကည့္ျပီးတဲ့အခါ သက္သက္လြတ္ေတြ၊ ပုတီးေတြကလည္း ဘာမွ မစြမ္းဘူးဆုိျပီး ျပစ္မွားမိတယ္၊ သူမ်ားေတြ ဂုဏ္ထူးရလွ်က္နဲ႔ ကုိယ္က တစ္ဘာသာ က်တာကုိလည္း အရမ္း၀မ္းနည္းျပီး မခံခ်င္စိတ္ေတြလည္း ျဖစ္တယ္တဲ့။

undefined

အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔မွာ အကုသိုလ္ေတြ မ်ားေနျပီး ေဆာက္တည္ရာ မရသလုိ ျဖစ္ေနတယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ငိုခ်င္ရွည္ႀကီးနဲ႔ ေရာျပီး ေလွ်ာက္ထားေနပါေတာ့တယ္။

မိမိက “ဒီမွာ - အခုမင္းငုိတာေတြကုိ ခဏရပ္ထားလုိက္ဦး ၊ ဒီကေျပာမွာ ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ဦး၊ ျပီးေတာ့ ေမးတာကုိလဲ ေျဖးေျဖး စဥ္းစားျပီးမွ ေျဖေနာ္၊ မင္းေျပာသြားတဲ့ အထဲမွာ စာေမးပြဲနီးကတည္းက သက္သက္လြတ္လည္း စားတယ္၊ ပုတီးလည္းစိပ္တယ္လုိ႔ပဲ ေျပာတယ္၊ စာကုိ ေအးေအး ေဆးေဆး ၾကည့္တယ္လုိ႔ မပါဘူးေနာ္။

ေအး…စားေမးပြဲက သက္သက္လြတ္နဲ႔ ပုတီးအေၾကာင္းေမးတဲ့ စာေမးပြဲ ဟုတ္ပုံမရဘူးကြ၊ သူျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြကုိပဲ ေမးတဲ့ စာေမးပြဲမ်ိဳး ျဖစ္မယ္၊ ဟုတ္တယ္မုိ႔လား၊ မင္းက ျပ႒ာန္းတဲ့ ဘာသာရပ္ကိုေတာ့ မႀကိဳးစားဘဲ မျပ႒ာန္းတာ သြားႀကိဳးစားေနရင္ေတာ့ ဘယ္ေျဖႏုိင္မလဲ၊ ဒါဟာ ဘယ္သူအျပစ္ လဲ ဆုိတာကုိ မင္း စဥ္းစားၾကည့္ရင္ သိမွာပါ။

မေျဖႏုိင္တဲ့အခါက်ေတာ့ သက္သက္လြတ္နဲ႔ ပုတီးကုိလည္း ျပစ္မွားတယ္၊ ဟုတ္လား….၊

ငါ…ေျပာမယ္ေနာ္ စဥ္းစားျပီးနားေထာင္ဦး၊ သက္သတ္လြတ္တုိ႔ ပုတီးတုိ႔.. ေအး.. မင္းတုိ႔ေျပာသလုိ ပုတီးပဲထားလုိက္ပါေတာ့ကြာ၊ အမွန္ကေတာ့ ဘုရားဂုဏ္ကုိ အာရုံျပဳတာပါ၊ အဲဒီမွာ မင္းတုိ႔ ခံယူပုံက အေျခခံကစျပီး လြဲေန ၾကတာ၊ သက္သတ္လြတ္ ဆုိတာ သတၱ၀ါေတြအေပၚ ၾကင္နာသနားတဲ့ စိတ္နဲ႔ “ စားသူနည္းရင္ ေသတာနည္းပါေစ”ဆုိျပီး သူတုိ႔အက်ိဳးကုိ ေရွးရႈ ေရွာင္ၾကဥ္တာ ဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွ အထူးေျပာစရာ မလုိပါဘူး၊ ကုိယ္က်ိဳးျဖစ္၊ စီးပြားျဖစ္ ေရွာင္ တယ္ဆုိရင္ေတာ့ မင္းေစတနာကုိက မွန္မွမမွန္ဘဲဟာ၊ ဘာအက်ိဳးထူးမွာလဲ ကြာ။

ျပီးေတာ့ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိ အာရုံျပဳျပီး ပုတီးစိတ္တယ္တဲ့ေနာ္ ၊ ေအး..မင္းတုိ႔ ဘုရားကုိ တကယ္ ၾကည္ညိုတယ္ဆုိရင္ ေလးေလးနက္နက္ သိထားရမွာက ျမတ္စြာဘုရားဆုိတာ ေလးစားၾကည္ညုိဖုိ႔၊ ဒုကၡလြတ္ေျမာက္ ေရးအတြက္ အားကုိးဖုိ႔သာ ျဖစ္တယ္၊ မန္းမႈတ္ ကယ္တင္ ခုိင္းဖုိ႔မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါ ျမဲျမဲ မွတ္ထားရမယ္။

ၾကည္ညုိတယ္ဆုိတာကေတာ့ ဘုရားရွင္ရဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြကုိ ေအာက္ ေမ့ျပီး ရုိေသေလးစားမႈ ျပဳတာပဲ၊ ဘုရားရွင္ရဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကုိယ္ဉာဏ္မီသေလာက္ ႏွလုံးသြင္း အာရုံျပဳ ၾကည္ညိုရတာေပါ့။

ဒုကၡလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အားကုိးဖုိ႔ဆိုတာ ကုိယ္ႀကဳံေတြ႔ရတဲ့ ဒုကၡ ေတြက လြတ္ေျမာက္ရာ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း ဘုရားရွင္ေပးတဲ့ နည္းလမ္း ေတြကုိ သင္ယူေလ့လာျပီး လုိက္နာက်င့္သုံးဖုိ႔ ေျပာတာေနာ္၊ ဒုကၡေတြက လြတ္ ေျမာက္ေအာင္ ကယ္တင္ခုိင္းဖုိ႔ မဟုတ္ဘူး။

တုိ႔ရဲ့ ေဂါတမျမတ္စြာဘုရား ဆုိတာ ကယ္တင္ရွင္ ဘုရားမဟုတ္ဘူး၊ လမ္းညႊန္ နည္းျပ ဘုရားသာျဖစ္တယ္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြထဲမွာ “သတၳာေဒ၀ မႏုႆာနံ = နတ္လူတုိ႔ရဲ့ လမ္းညႊန္နည္းျပ ၾသ၀ါဒေပးဆရာ ျဖစ္ေတာ္မူပါေပ၏” ဆုိတာ ပါသားပဲ။

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ကလဲ ဓမၼပဒ (၂၇၆)မွာ…

“သင္တုိ႔က ကုိယ့္တာ၀န္ကုိ ေက်ပြန္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ရမယ္၊ ျမတ္စြာ ဘုရားတုိ႔ဆုိတာ လမ္းညႊန္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသာ ျဖစ္တယ္၊ လုိက္နာက်င့္သုံးသူသာ ဒုကၡက လြတ္ေျမာက္မယ္”လုိ႔ ေဟာထားပါတယ္။

မင္းျဖစ္ပုံကုိ ဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အႀကိဳက္ကုိမငဲ့ဘဲ အက်ိဳးကုိငဲ့ျပီး ေျပာရမယ္ဆုိရ္ငေတာ့ ဘုရားရွင္ကုိ ရုိေသေလးစားျပီး အားကုိးတဲ့သေဘာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး၊ ကုိယ္က အပင္ပန္း မခံခ်င္တဲ့အတြက္ ဘုရားရွင္ကုိ ကုိယ္လုိခ်င္တာ ေတြရေအာင္ အလုပ္ခုိင္းတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္။

ဒါကလဲ တုိ႔ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား မွားေလ့ရွိတဲ့ အမွားႀကီး ပါပဲ၊ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္၊ ရာထူးဂုဏ္သိန္ တုိးတက္ေအာင္၊ စီးပြားျဖစ္ေအာင္ ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ အဓိ႒ာန္၀င္တယ္၊ ပြဲထုိးတယ္၊ ပုတီးစိပ္တယ္ဆုိတာ ေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ေလ၊ ကုိယ္လုိခ်င္တာ ေတြကုိ ကုိယ္စြမ္းကုိယ္စနဲ႔ မႀကိဳး စားခ်င္တဲ့ ျဖတ္လမ္းက အေခ်ာင္ရခ်င္လုိ႔ ဘုရားရွင္ကုိ မရုိမေသ အလုပ္ခုိင္းေန တဲ့ သေဘာပဲ မဟုတ္ဘူးလား။

ခုိင္းတာမွ ရုိးရုိးခုိင္းတာေတာင္ မဟုတ္ဘူး၊ ျဖတ္လမ္းကေန ေပါေေခ်ာင္ ေကာင္းနဲ႔ ရေအာင္ အျမန္ကုိ ရွာခုိင္းေနတာပဲ၊ ငါေျပာတာ ၾကမ္းလြန္းတယ္ ထင္ရင္ မင္းလုပ္ခဲ့တဲ့ သက္သတ္လြတ္စားတာနဲ႔ ပုတီးစိပ္တယ္ ဆုိတဲ့ အခါမွာ မင္းထားတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေစတနာကုိ ျပန္ျပီး သုံးသပ္ၾကည့္ေပါ့ေနာ္။

ေအး… မင္းက “ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ အာရုံျပဳတာ ရုိးရုိးသားသား ၾကည္ညုိ လုိ႔ပါ”ဆုိရင္လဲ စာေမးပြဲက်တဲ့အခါ ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပစ္မွားစရာလုိမလဲေပါ့။

မင္း.. ေနာက္ဆုိ ျမဲျမဲ မွတ္ထားေနာ္၊ ရတနာ သုံးပါးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ယုံၾကည္ခ်က္ ခံယူခ်က္နဲ႔သာလုပ္ပါ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ လုံး၀မလုပ္မိေစနဲ႔၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ လုပ္မိရင္ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္မလာတဲ့အခါ ျပစ္မွားမိ တတ္တယ္၊ မင္းမွာ အခုႀကုံရတာဟာ အဲဒီ ျပႆနာပဲ။

သက္သတ္လြတ္စား၊ အဓိ႒ာန္၀င္၊ ပုတီးစိပ္၊ တရားထုိင္လုပ္ၾကလုိ႔ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြားၾကသူေတြ ဆိုတာ အဲဒီလုိ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ လုပ္သူ ေတြေပါ့။

ယုံၾကည္ခ်က္ ခံယူခ်က္နဲ႔သာ လုပ္မယ္ဆုိရင္ တုိ႔ဘုရားအေလာင္းဟာ ဒီပကၤရာျမတ္စြာဘုရားရဲ့ စကားေတာ္ကုိ အခုိင္အမာ ယုံၾကည္ခံယူျပီး ကတည္း က ဘုရား ျဖစ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ေလးအသေခၤ် ကမၻာတစ္သိန္းၾကာလုိ႔ ေနာက္ဆုံး ဘုရားျဖစ္မယ့္ ဘ၀မွာ အရုိးေပၚ အေရသာ က်န္တဲ့အထိ ေျခာက္နွစ္ႀကီးမ်ား ေတာင္ အျပင္းအထိန္ႀကိဳးစားစ အားထုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ရူးဖုိ႔ေနေနသာသာ ေၾကာက္ရြံ႔တဲ့စိတ္ ေနာက္တြန္႔တဲ့စိတ္ကေလးေတာင္ တစ္ခ်က္မွ မျဖစ္ခဲ့ ပါဘူး တဲ့၊ အဲဒါ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့ကြာ။

ျပီးေတာ့ ခုနမင္းေျပာတဲ့ စကားထဲမွာ “မခံခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္လုိ႔ တေန႔လုံး ဘယ္သူနဲံမွ အေတြ႔မခံဘဲ အိပ္ရာထဲမွာ ငို္ေနရတယ္”လုိ႔ ေျပာတယ္ေနာ္၊ အဲဒါ လည္း ေသေသ ခ်ာခ်ာ စဥ္းစားဖုိ႔လုိတဲ့ ကိစၥပဲကြ၊ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ “ရွက္ေနတာနဲ႔ ရွက္တတ္တာ၊ နာေနတာနဲ႔ နာတတ္တာ၊ မခံႏုိင္စိတ္နဲ႔ မခံ ခ်င္စိတ္” ဆုိတာေတြကုိ ကြဲကြဲျပားျပား သေဘာမေပါက္ၾကဘူးနဲ႔တူတယ္၊ မင္းလည္း အခုျဖစ္တာ ဘာစိတ္လဲ ဆုိတာ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ သေဘာေပါက္ပုံ မရဘူး၊ မွတ္ထား.. အခုမင္းမွာ ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ေတြဟာ မခံခ်င္စိတ္ေတြ မဟုတ္ဘူး မခံႏုိင္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနတာ… ၾကားလား၊ ေအး… ဒါဆုိရင္ မခံႏုိင္ စိတ္နဲ႔ မခံခ်င္စိတ္ကုိ မင္း ကြဲကြဲျပားျပား သေဘာေပါက္သြားေအာင္ အခု ငါဖတ္လက္စျဖစ္တဲံ မႏၱေလးျမိဳ့၊ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ႀကီး (၃)တုိက္တုိ႔ရဲ့ အဓိပတိ နာယကဆရာေတာ္“ဘဒၵႏၱ ရာဇဓမၼာဘိ၀ံသ” ရဲ့ စိန္ရတု အထိမ္းအမွတ္ ၾသ၀ါဒ တရားေတာ္မ်ားထဲက လူငယ္ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိ ေျပာျျပမယ္၊ ေသေသ ခ်ာခ်ာ နားေထာင္ေနာ္။

လူငယ္ႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က ေမာင္ေဌးလြင္တဲ့၊ သူက လူ၀တ္နဲ႔ ( ဦးသူေတာ္ ဘ၀တုန္းက) ပထမငယ္တန္း ၀င္ေျဖတာ စာေမးပြဲ က်လုိ႔ တစ္ရက္ ႏွစ္ရက္ ဆက္ျပီး ငုိေနခဲ့တယ္တဲ့။

ေနာက္တစ္ေယာက္က ေမာင္ခင္တဲ့၊ သူကေတာ့ သာသနာ့ေဘာင္၀င္ျပီး လုိ႔ ရဟန္းျဖစ္စ ေရာက္တဲ့အခါ အငယ္တန္၊ အလတ္တန္း၊ အႀကီးတန္းေတြ ပထမေက်ာ္ အထိ ေအာင္ျပီးျပီ၊ သူလည္း ျမန္မာျပည္ ပရိယတၱိစာေမးပြဲ ေလာကမွာ အခက္ဆုံးလုိ႔ နာမည္ႀကီးတဲ့ မႏၱေလးျမိဳ့က သက်သီဟ စာေမးပြဲမွာ စာသင္တန္း၀င္ေျဖေတာ့ ပထမဆုံးႏွစ္မွာ က်တယ္၊ က်ေတာ့ သူက သက်သီဟ အသင္းလူႀကီးေတြဆီသြားတဲ့ျပီး “ဦးဇင္းး..ဒကာႀကီးတုိ႔ အသင္းက က်င္းပတဲ့ စာသင္တန္း၀င္ေျဖတာ က်တယ္၊ ဒီႏွစ္က်ခ်င္ က်ပါေစ၊ ေနာက္နွစ္မွာ ေတာ့ ဒကာႀကီးတုိ႔ရဲ့ စာေမးပြဲ စာသင္တန္းမွာ ဦးဇင္း ပထမ ရလိမ့္မယ္”ဆုိျပီး ႀကုံး၀ါး ေျပာဆုိခဲ့သတဲ့။

အဲဒီလုိ ႀကုံး၀ါးခဲ့တဲ့ ဦးဇင္းငယ္က ေနာက္နွစ္မွာေတာ့ သူႀကုံး၀ါးတဲ့အတုိင္း တကယ္ပဲ စာသင္တန္းမွာ ပထမစြဲျပီး ေအာင္တယ္။ အဲဒီေနာက္တစ္နွစ္မွာ စာခ် တန္းဆိုတာကုိ ေျဖေတာ့လည္း သက်သီဟ စာေမးပြဲတေလွ်ာက္မွာ တစ္ခါမွ် မႀကုံဘူးေသးတဲ့ ”စာသင္တန္း၊ စာခ်တန္း ဆက္တုိက္ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ သုံးက်မ္းျပီး အျဖစ္နဲ႔ေအာင္တယ္၊ ဒီဦးဇင္းရဲ့ ထူးျခားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေၾကာင့္ အသင္းလူႀကီး ေတြနဲ႔ နာယက ဆရာေတာ္ႀကီးေတြက တုိင္ပင္ျပီး ရုိးရုိးစာခ်ဘြဲ မ်ိဳးေပးလုိ႔ေတာ့ မေတာ္ဘူး၊ ဂုဏ္ထူးနဲ႔ ထုိက္တန္တဲ့ ဘြဲ႔ထူးတစ္ခု သတ္မွတ္ျပီး ေပးသင့္တယ္ ဆုိျပီး “၀ဋံသကာ” ဆုိတဲ့ ဘြဲ႔ကုိ သတ္မွတ္ေပးရတယ္တဲ့။ ျမန္မာလုိကေတာ့ “ဦးေဆာက္ပန္း” လုိ႔ ေခၚတာေပါ့၊ အထြတ္အျမတ္ ဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ပဲ။

အဲဒီ ဦးဇင္းငယ္ဆုိတာ ေနာက္ေတာ့ တိပိဋကဓရ ဓမၼဘ႑ာဂါရိက၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဘဒၵႏၱ ၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသလုိ႔ ထင္ရွားတဲ့ ကမၻာ့ဂရင္းနစ္ စံခ်ိန္၀င္ ဆရာေတာ္ႀကီးျဖစ္လာတာေပါ့။

ေစာေစာကေျပာတဲ့ ေမာင္ေဌးလြင္ဆုိတာလည္း ေနာက္ေတာ့ ဆရာ သမားမ်ားက ေဖ်ာင္းဖ်သြန္သင္တဲ့အတုိင္း မခံႏုိင္စိတ္ေတြ ပယ္ေဖ်ာက္ ပစ္ လုိက္ ႏုိင္ပါတယ္၊ သာသနာေတာ္၀င္ေရာက္ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အဲဒီ ဦးဇင္း ငယ္လည္း သက်သီဟ စာေမးပြဲႀကီးမွာ စာသင္တန္း စာခ်တန္းေတြ ေအာင္ျမင္ သြားရုံမကဘူး၊ က်န္းဂန္ေတြ အမ်ားႀကီးျပဳစုခဲ့လုိ႔ လြတ္လပ္ေရးရျပီးတဲ့အခါမွာ ပထမဆုံး အဂၢမဟာပ႑ိတ ဘြဲ႔ကုိ သက္ေတာ္-၀ါေတာ္ အငယ္ဆုံးနဲ႔ ရခဲ့တဲ့ ဘာသာဋီကာက်န္းျပဳအေက်ာ္၊ ေတာင္ျမိဳ႔ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ ဆုိတာ ျဖစ္လာတာေပါ့၊ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက သူကုိယ္တုိင္ေရးသားတဲ့ “တစ္ဘ၀သံသရာ” ကုိယ္ေရးအထၳဳပၸတၱိ စာအုပ္မွာ အဲဒီအေၾကာင္းေတြကုိ ထည့္ေရးထားပါသတဲ့၊ ဒီေလာက္ဆုိရင္ မခံႏုိင္စိတ္နဲ႔ မခံခ်င္စိတ္နတုိ႔ရဲ့ ျခားနားခ်က္ေတြကုိ မင္း ခန္႔မွန္းမိေလာက္မယ္ ထင္ပါတယ္။

မခဲႏုိင္စိတ္ရွိသူက မခံႏုိင္ဘူးဆုိျပီး ၀မ္းနည္းပူေဆြး ငိုေၾကြးတဲ့အတြက္ အခ်ိန္ျပဳန္း လူႏုံးနဲံ က်က္သေရတုံး ေနမယ္၊ ဘာမွေကာင္းက်ိဳး မျပီးဘူး၊ “ေနမင္းႀကီး ၀င္သြားလုိ႔ သင္ထုိင္ငုိေနလွ်င္ လမင္းႀကီးနဲ႔လဲ သင္လြဲအုံးမွာပါ”ပဲ ဆုိတဲ့ စာဆုိႀကီးတဂုိးရဲ့ ကဗ်ာေလးလုိေပါ့၊ မခံခ်င္စိတ္ရွိသူက ေနာက္တစ္ခါ ဒီလုိမ်ိဳး မခံစားရေအာင္ဆုိျပီး စိတ္ဓာတ္ခြန္အားကုိ ျမွင့္တင္ႀကိဳးစားတယ္၊ အဲဒီေတာ့ သူ့မွာ ေကာင္းက်ိဳး ခ်မ္းသာေတြ က်က္သေရမဂၤလာေတြ တုိး သည္ထက္ တုိးလာတာေပါ့။

မင္းကုိယ္မင္း ျပန္ေမးၾကည့္ေပါ့ကြာ “ က်က္သေရတုံးေနခ်င္တာလား၊ က်က္သေရ တုိးေနခ်င္တာလား”ဆုိေတာ့ အဲဒီကေလးက “က်က္သေရ တုိးေနခ်င္တာပါ”တဲ့ ၊ ေအး.. ဒီလုိဆုိရင္ မခံႏုိင္စိတ္ေတြကုိ ဖယ္ရွားပစ္လုိက္ျပီး မခံခ်င္စိတ္ကုိ ေမြးပါ လုိ႔ ေျပာလုိက္ပါတယ္။

မွန္ပါ…. အဲဒီလုိ ျဖစ္ေအာင္ ႀကုိးစားပါမယ္၊ ကတိျပဳပါတယ္ဘုရား လုိ႔ ျပန္ေျပာပါတယ္၊ ေအး… ရည္မွန္းခ်က္တုိ႔ ကတိစကားတုိ႔ဆုိတာ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္နဲ႔ သက္ေသျပမွ ယုံၾကည္အားကုိး ေလးစားထုိက္သူ ျဖစ္မယ္ေနာ္”ဆုိေတာ့ သူက နည္းနည္းရယ္သံပါျပီး မွန္ပါ.. စိတ္ခ်ပါ ဘုရားလုိ႔ ကတိထပ္ေပးပါတယ္။

ျပီးေတာ့ နည္းနည္းထပ္ေျပာဦးမယ္၊ မင္းရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြထဲမွာ စာေမး ပြဲ ေအာင္ဖုိ႔ ၊ အလုပ္အကုိင္ေတြ ရျပီး စည္းစိမ္ဥစၥာေတြနဲ႔ ေပွ်ာ္ေမြ႔ေနဖုိ႔ေလာင္ တင္ ရပ္မေနနဲ႔ဦး၊ လူျဖစ္က်ိဳးနပ္တဲ့ က်က္သေရဆုိတာ အလုပ္အကုိင္ေတြ ရာထူးေတြ စည္းစိမ္ေတြကုိ ဆုိလုိတာမဟုတ္ဘူး၊ တကယ့္ က်က္သေရအစစ္ ဆုိတာ ယုံၾကည္ထုိက္သူ၊ အားကုိးထုိက္သူ၊ ေလးစားထုိက္သူျဖစ္ေအာင္ ေလာကအက်ိဳး ဓမၼအက်ိဳးေတြကုိလဲ စြမ္းႏုိင္သမွ် ကုိယ္က်ိဳးစြန္႔ အနစ္နာခံျပီး ေဆာင္ရြက္တဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကုိ ေခၚတာ၊ မင္းလည္း ဘာပဲ လုပ္လုပ္ ရာထူးတုိးဖုိ႔ စီးပြားျဖစ္ဖုိ႔ဆုိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိ အဓိကမထားဘဲ ဂုဏ္သိကၡာရွိဖုိ႔ က်က္သေရရွိဖုိ႔ ဆုိတာကုိ အဓိကထားရမယ္ေနာ္”လုိ႔ ေျပာလုိက္ေတာ့ လုံး၀ စိတ္ခ်ပါဘုရား လုိ႔ ေတာ့ ေျပာတာပဲ။ လုံး၀ တင္ ရပ္မေနဘဲ စိတ္ခ်ရသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစလုိ႔သာ ဆုေတာင္းလုိက္ရပါေတာ့တယ္။